Konya’nın Meram İlçesinde yaşayan din vazifelisi Ahmet K., 29 yıl evvel Hamide K. ile evlendikten sonra 3 çocukları dünyaya geldi. Ahmet K. din vazifelisi olması nedeniyle uzun yıllar Meram’da yaşadıktan sonra tayini Konya Merkez’e bağlı bir köye çıktı.

Bu süreçten sonra eşi Hamide K. köye gitmek istemediğini belirterek Konya’nın Meram İlçesindeki konutlarına yerleşti. Bayanın köye gitmemesi üzerine Ahmet K. da bayanın ailesini mazeret ederek Konya’daki meskene gelmeyi reddedip, bayanın gereksinimleriyle ilgilenmedi.

Evlilik birliğinin temelinden sarsıldığını belirten Ahmet K. boşanma davası açtı. Mahallî mahkeme tarafların eşit kusurlu oldukları kabul edilerek erkeğin davasını kabul ederek tarafların boşanmalarına karar verdi.

Bunun üzerine bayan birinci derece mahkemenin verdiği kararı, istinaf istikametinden temyiz etti. Konya Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi Hamide K.’nın tüm istinaf taleplerini reddetti.

YARGITAY: ERKEK BAYANI KÖY HAYATINDA YAŞAMAYA ZORLAYAMAZ

Bayan Bölge Adliye Mahkemesinin verdiği kararı da temyiz ederek Yargıtay’a taşıdı. Bu ortada bağımsız nafaka davası açan bayan haklı bulundu. Yargıtay 2. Hukuk Dairesine gelen dava belgesi karara bağlandı. İçtihatlara giren karara nazaran, davalı bayanın boşanmaya sebep olan olaylarda eşit kusurlu olduğu gerekçesiyle erkeğin davasının kabul edildiği lakin, “Davalı bayanın köyde yaşamak istemediği, bu biçimde bayanın birlik misyonlarını yerine getirmediği” münasebetinin bayana yüklenebilecek kusurlu davranış olmadığı belirtildi.

Ahmet K.’nın eşi ve meskenin gereksinimleriyle ilgilenmediği, bayanı köyde yaşamaya zorladığı ve bayanın yaşadığı Konya’daki meskeni bayandan habersiz sattığı, bu haliyle erkeğin büsbütün kusurlu olduğu belirtildi. Yargıtay, mahallî mahkeme ve istinaf mahkemesinin erkeğin davasının reddedilmesi gerektiğine karar verdi. İstinaf mahkemesinin kararını kaldıran 2. Hukuk Dairesi mahallî mahkeme kararını da bozdu.

Haber7